“Het naast elkaar staan is belangrijk als je echt solidair wilt zijn”

Nel van den Breevaart (68) heeft in het verleden mensen die dakloos waren opgevangen. Niet alleen mensen zonder documenten, ook werkloos geraakte Oost-Europese Arbeidsmigranten vonden bij Nel een plek om even op adem te komen.

“Al van jongs af aan zag ik bij mijn ouders dat omzien naar elkaar belangrijk was. Dit deden zij vanuit hun geloof, wat ook voor mij de inspiratiebron is. Zo zag ik dat mensen in huis nemen, niet vreemd was. Toen ik zelf een aantal jaar in Chili woonde en hulp nodig had, kreeg ik die. Dat was echt overleven soms en elke vorm van hulp kon ik gebruiken. Van een glimlach en een portie aardappelen tot onderdak: alles was welkom.

Nu is het mijn beurt om iets terug te doen. Niet voor dezelfde mensen, maar voor anderen die ook menselijkheid nodig hebben. Op die manier probeer ik naast iemand te staan.

Ik kan hun problemen niet oplossen – die zijn vaak gigantisch – maar ik kan wel iets faciliteren. Rust en een veilige plek zijn het hardst nodig wanneer je op straat staat. Mijn ervaring is dat de mensen die ik onderdak geboden heb, sterk zijn. Doorzetters en aanpakkers die tijdelijk even de weg kwijt zijn of tijd nodig hebben voor een volgende stap.

Dus, wat voor een excuus heb ik dan eigenlijk om niks te doen? Het is nu nodig.

Het naast elkaar staan is belangrijk als je echt solidair wilt zijn. Ik stel mezelf kwetsbaar op. Dat maakt de drempel voor de ander lager om zichzelf te kunnen zijn. En ik probeer iemand op zijn gemak te laten voelen door diegene iets te laten doen. Iets kleins als koffiezetten bijvoorbeeld. Iemand kan ook met me mee-eten of zelf koken. Die keuzevrijheid is belangrijk, daardoor kan iemand zich ook meer mens voelen. Ik geef vertrouwen, maar geef ook mijn grens aan. Dit gaat meestal goed. Blijf communiceren als je iets niet prettig vindt: soms is het gewoon onbekend zijn met iets van de ander.

Eigenlijk zijn de meeste ontmoetingen heel verrijkend geweest, soms met langdurige vriendschap als gevolg. Het opent ons eigen beperkte wereldje. De wereld is zo groot, je houdt het soms niet voor mogelijk. En tegelijkertijd willen we allemaal een dak boven ons hoofd, eten, drinken, onderwijs, werk, gelijke rechten, toegang tot medische voorzieningen…  Oftewel een waardig bestaan, want we zijn allemaal mens.”